بررسی ارتباط بین ژن 5-htt و پاسخ به داروی ضدافسردگی سیتالوپرام در بیماران ایرانی مبتلا به افسردگی عمده

ژن 5-htt به عنوان ژنی دخیل در ایجاد تفاوت های بین شخصیتی و استعداد ژنتیکی برای ابتلا به بیماری های روانپزشکی ازجمله: اختلال دوقطبی، اسکیزوفرنی، افسردگی ماژور، و..... شناخته شده است. پروتئین کد شونده به وسیله این ژن در بازجذب سروتونین به فضای پری سیناپتیک نقش دارد. در بالادست ژن 5-htt پلی مورفیسمی رایج شناخته شده است که در تنظیم رونویسی آن دخیل است و از تکرار توالی های 20 تا 23 نوکلئوتیدی و غنی از gc تشکیل گردیده است. حذف یا دخول در این توالی منجر به ایجاد دو پلی مورفیسم شایع، یکی کوتاه با 14 تکرار و دیگری بلند با 16 تکرار میشود که رونویسی ژن در حالت همراه با الل بلند نسبت به الل کوتاه تقریبا دو برابر است. از آنجا که سروتونین و ناقل پروتئینی آن در کنترل خلق و حالات روانی نقش دارند، به عنوان هدفی برای درمان های ضد افسردگی و به خصوص محل اثر داروهایی با مکانیسم ممانعت اختصاصی از بازجذب سروتونین (ssris) مانند سیتالوپرام مطرح بوده اند. در این مطالعه 80 بیمار که بر اساس معیار های مصاحبه بالینی dsm-iv ابتلای آنها به افسردگی عمده تشخیص داده شده بود، تحت درمان با داروی ضد افسردگی سیتالوپرام قرار گرفتند و پاسخ آنها به درمان با ژنوتیپ آنها مقایسه گردید. از طرفی جهت حصول اطمینان از توزیع نرمال این دو الل در جمعیت ایرانی،dna ی 100 فرد دیگر به صورت تصادفی از بانک dnaیی مرکز انتخاب و تعیین ژنوتیپ شده است. برای این منظور از تکنیک pcr/page استفاده کردیم. یافته های ما با مقدار p-value برابر با 0.033 پیشنهاد میکند که حضور الل l (ll or ls) در بیماران با پاسخ بهتر آنها به درمان با داروی ضد افسردگی سیتالوپرام همراه است.